Bardziej szczególny Sakrament Chrztu Świętego.

Minęła kolejna niedziela wielkanocna i kolejny poniedziałek, praca , obowiązki, opieka nad dziećmi, chorymi w naszych domach....

W niedzielę byłam świadkiem kolejnego chrztu w mojej małej parafii. Jesteśmy dopiero trzy i pół roku odrębną jednostką parafialną, pod wezwaniem Matki Boskiej Różańcowej, w pięknych okolicach. Miejsce na tyle atrakcyjne, że wciąż są śluby, chrzty i coraz bardziej zaludnia się nasza okolica.
Nie ma ustalonej niedzieli na Sakrament Chrztu Świętego, więc w ostatnim czasie, licząc wczorajszą niedzielę Wielkanocną, tylko jedna była bez chrztu.
   Zwróciłam uwagę, że pierwszy raz usłyszałam głośno, jak rodzice pytani przez kapłana, podają imię jakie wybrali dla swojego dziecka.

„Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie” (Mk 16, 20).

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, którą dziś celebrujemy jest kolejną, po Zmartwychwstaniu Pańskim, epifanią odkrywającą przed nami – poprzez rozważanie życia naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa – odwieczne misteria opatrzności Bożej. Ojciec bowiem, przez swojego jednorodzonego Syna, Światłość Prawdziwą, w mocy Ducha Świętego stwarza, zbawia uświęca i prowadzi do pełni życia każdego człowieka, gdy na świat przychodzi (por. J 1, 9) i z wiarą przyjmuje dar odkupienia.

Opis Wniebowstąpienia zamyka Ewangelię św. Marka, oraz rozpoczyna Dzieje Apostolskie, będące świadectwem posłuszeństwa uczniów  poleceniu Jezusa, który „rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16, 15). Egzegeci Pisma Świętego twierdzą, że autorem końcowego fragmentu drugiej Ewangelii (Mk 16, 9-20) nie jest uczeń św. Piotra, lecz został on dodany przez Kościół pierwotny, który rozpoznał jego natchniony charakter. Teza ta potwierdza fakt, że wspólnota zgromadzona wokół Apostołów i ich następców łączyła ściśle prawdę, iż „Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga” (Mk 16, 19) ze swoją działalnością misyjną: „Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie” (Mk 16, 20), ponieważ właśnie dlatego, że Zbawiciel, który – jak wyznajemy w podczas każdej niedzielnej eucharystii – „Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego”, „współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły” (Mk 16, 20).

Dni Krzyżowe, czyli dni modlitw o urodzaje

  Od wieków przed świętem Wniebowstąpienia Pańskiego przypadają trzy Dni Krzyżowe. Wprowadził je do kościelno – ludowej tradycji francuski biskup Mamert już w V wieku. Dzisiaj są bardziej znane, jako dni modlitw o urodzaje i nie towarzyszą im tak barwne obchody, jakie miały miejsce jeszcze w okresie powojennym.
  Nasi przodkowie, swoje gospodarstwa, pola i urodzaje powierzali Boskiej opiece.  Zieleniejące zasiewy, młode kwiaty i zawiązki były i są bardzo kruche i podatne na zniszczenie. Szczególne modlitwy zanoszono od poniedziałku do środy zachowując przy tym post. W ciągu tych dni księża odprawiali msze święte z intencjami o urodzaj zasiewów, uświęcenie ludzkiej pracy i za głodujących.

Zaufajcie i oddajcie się w opiekę i miłosierdzie Najwyższego

Chciałam się podzielić swoim świadectwem wiary i napisać jak bardzo Pan Bóg jest Miłosierny i dba o nas jeśli tylko Mu zaufamy i oddamy się Jego Boskiej Opatrzności.

Chciałbym powiedzieć tym wszystkim, których spotykają trudności życia, że nic nie zdziałamy sami nie oddając się w Jego opiekę i na nic nasze zmartwione twarze, skołatane serca, nasze bojaźnie i lęki.

Miałam ostatnio ciężką sytuację finansową - mąż nie pracował 2 mce był chory i potrzeba była specjalistyczna opieka medyczna, a brak jego pensji to dla nas duży ubytek w budżecie. Poza tym miałam stłuczkę i musiałam naprawiać auto, ponieść koszty ubezpieczenia OC, które właśnie się skończyło.

  Zaufałam i zawierzyłam Panu swój los i się nie zawiodłam.

Modlitwa za Ojczyznę do św. Stanisława

Święty Stanisławie, patronie nasz, opiekunie całej Ojczyzny, pomóż nam. 
Naucz nas odnosić zwycięstwo. Naucz nas odnosić zwycięstwo z dnia na dzień. 
Patronie ładu moralnego w Ojczyźnie, okaż nam jak mamy je odnosić, realizując dzieło nieodzownej odnowy zaczynającej się od człowieka. Każdego człowieka. Ogarniającej całe społeczeństwo i wszystkie wymiary jego życia: duchowe, kulturowe, społeczne, i ekonomiczne – duchowe i kulturowe, duchowe i materialne. Naucz nas tego. Naucz nas i pomóż nam. 
  Ty, który jesteś wraz z Jasnogórską Królową Polski i św. Wojciechem patronem Ojczyzny. Pomóż odnieś to zwycięstwo w naszym pokoleniu.
Amen.

„Wytrwajcie w miłości mojej!” (J 15, 9).

  Perykopa ewangeliczna, którą rozważany w VI Niedzielę Wielkanocną jest kontynuacją mowy Jezusa do uczniów podczas Ostatniej Wieczerzy. 

  Porównując się do winnego krzewu, który jest źródłem życia latorośli – Kościoła, Zbawiciel wskazał na dwie nauki fundamentalne dla życia każdego chrześcijanina. 
 

Pierwsza nauka polega na tym, że życie ucznia Chrystusa jest wpisane w misję Trójcy Przenajświętszej. Każdy ochrzczony jest latoroślą powołaną do przynoszenia owocu i właśnie z tej perspektywy jest oceniany przez Ojca – Ogrodnika. O Jego postępowaniu względem nas Jezus mówi wyraźnie: „Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy” (J 15, 2). Tę samą prawdę Zbawiciel wyraził w przypowieści o talentach. Pan hojnie nagrodził tych poddanych, którzy na poważnie potraktowali jego polecenie i rozmnożyli zawierzone im dobra: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!” (Mt 25, 21), zaś okazał się niezwykle srogi wobec tego, który nie tyle zdefraudował zawierzony mu talent, lecz go nie pomnożył: „A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz - w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów” (Mt 25, 30).

FRASUNKI JEZUSOWE... Twoja modlitwa

   "Dzieci- bez opieki, osierocone
  smutne i zaniedbane przez pijaków bite i dręczone.
     Małżonkowie- skłóceni, którzy miłości nie znają,
  niedobrani którzy rozwieść się mają.
    Chorzy- łóżkiem związani na dożywotnie cierpienie skazani
  przez swoich opuszczeni z cierpieniem niepogodzeni.
    Ludzie- nienawistni i kłótliwi, zazdrośni i leniwi, opuszczeni i biedni
  starzy, którym się wydaje , że są niepotrzebni,       
                POMÓDL SIĘ ZA NICH !"
 
                             ks Maliński Mieczysław