„Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie” (Łk 2, 30).

Święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa, które Kościół celebruje w dniu dzisiejszym, jest kolejną – po Uroczystości Narodzenia Pańskiego – epifanią, czyli objawieniem prawdziwej tożsamości Słowa, które stało się ciałem i zamieszkało pośród nas (por. J 1, 14), wypełniając w ten sposób zbawcze obietnice, które Bóg złożył pogrążonej w mroku grzechu ludzkości.

Szczególnym depozytariuszem Bożych obietnic był naród wybrany, który dzięki niezłomnej wierze Abrahama i Sary począł się z jej zamkniętego dotąd łona, jak uczy nas św. Paweł w dzisiejszym drugim czytaniu: „Przez wiarę ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania Bożego, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w posiadanie. Wyszedł nie wiedząc, dokąd idzie. Przez wiarę także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy” (Hbr 11, 8. 11).

Dzięki wierze Maryi, z jej dziewiczego łona narodził się odwieczny Logos, Bóg – Człowiek, obiecany Mesjasz, jedyny zdolny do pokonania „śmierci, piekła i szatana” i ustanowienia na ziemi królestwa Bożego, którego widzialnym znakiem jest Kościół święty.

Co z moją świętością?!

Czy jej pragnę? Czy jej pragniemy?
Ojciec Pio, Siostra Faustyna, Jan XXIII, Jan Paweł II... Przykładów świętości można by mnożyć.
Żyjąc w dość zwariowanym świecie, moje skromne zdanie brzmi - warto dążyć do świętości.

Zagadnienie to nie jest proste. Patrzymy na to, co się dzieje dookoła nas i trudno nam uwierzyć, że są wśród nas ludzie święci.
Świętość odnosi się do całego ludzkiego życia. Święty nie znaczy, tak uważam, doskonały.
Zapatrzenie w Boga. Dla mnie to fundament świętości. Patrzę na Niego i tym samym działam poprzez Niego.
W pewnym momencie zapominam o sobie, by dać siebie innym.
Czasem naprawdę niewiele trzeba, innym razem trzeba się natrudzić, ale co to za działanie bez większego wysiłku...
Patrzę na swoich świętych Patronów i widzę, że dzięki łasce Bożej oraz współpracy z nią, wszystko się da!

Gdy Jezus przychodzi…

  
  Gdy Jezus przychodzi do Ciebie w sposób jedyny, szczególny, to czujesz, jakby na świecie był tylko On i Ty. On cały jest dla Ciebie. On cały jest Twój. On patrzy tylko na Ciebie.

Nie jesteś jednym z wielu ludzi z tłumu, ale właśnie dla Ciebie on robi to wszystko. On kocha Cię całym sobą i wszystko ma dla Ciebie. To jest bardzo osobista i bliska relacja. Nikt inny nie ma do niej dostępu. Z niczym nie musisz się śpieszyć. Ty jesteś najważniejszy dla Niego. Na Tobie Mu właśnie zależy. Jesteś tylko On i Ty.

  Jest to relacja, która Cię w pełni pochłania, fascynuje. Której z miłością i wdzięcznością w pełni się oddajesz.

Święta nie tylko po polsku. Obyczaje innych narodów.

  Najpiękniejsze święta w roku nie wszędzie wyglądają, tak jak w Polsce, bo każdy naród posiada swoje obyczaje. W Niemczech najważniejszy jest pierwszy dzień świąt, kiedy odpakowuje się prezenty i wydaje uroczyste obiady dla rodziny z tradycyjną potrawą– stollen, ciastem przypominającym dzieciątko w beciku. Najpopularniejsza ozdoba to oczywiście choinka, stąd wywodząca swój rodowód. Wigilię uznają tylko niektóre landy i nie jest ona postna.

Podobnie jest w Austrii, gdzie w zależności od regionu na wieczerzy króluje kaczka lub karp. W Tyrolu przed pasterką ludzie spotykają się na głównym placu by śpiewać kolędy. Święta w Anglii to cała gama zwyczajów przyjętych na całym świecie, jak jemioła, skarpety na prezenty czy pocztówki. W Wigilię Anglicy palą w kominku polano symbolizujące odchodzenie starego roku. 25 grudnia wydają rodzinne obiady, na których podaje się indyka, zupę żółwiową, tradycyjny pudding i ciastka. Nazajutrz obchodzą Boxing Day – dzień obdarowywania ubogich prezentami.

Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia

"Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu, dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, który jest Mesjasz, Pan.(Łk.2,10-11)

        Boże Narodzenie jest wielkim darem dla nas. Bóg stał się człowiekiem, zapłakał ludzkimi łzami, otworzył przed nami swoje serce.

Zapytam siebie:

- czym dla mnie jest święto Bożego Narodzenia?

-czy to tylko choinka i prezenty?

-czy podarunkiem jest dla mnie Jezus, który uczy miłości, podawać sobie ręce, uśmiechać się do innych, przebaczać?

-czy to tylko wspólna kolacja i życzenia, które wyznaczają czas Bożego Narodzenia?

-a może to wewnętrzna przemiana, jaka dokonuje się we mnie, gdy w moje życie wkracza Ten który rodzi się w Betlejemskiej Stajence?

A z Groty Betlejemskiej mogę usłyszeć te słowa: 

 
Narodziłem się nagi, mówi Bóg, abyś ty potrafił wyrzekać się samego siebie.
Narodziłem się ubogi, abyś ty mógł uznać mnie za jedyne bogactwo.

Dziecię Jezus, przyjdź i błogosław nam.

  Życzę wszystkim Osobom zaangażowanym w Inicjatywę Modlitwy Wstawienniczej i Róże Różańcowe, tworzącym stronę internetową i koordynatorom tych dzieł, aby przyjście na świat Dzieciątka Jezus przyniosło Wam radość, pokój, nadzieję i miłość...

  Z błogosławieństwem: Niech błogosławi Was Bóg wszechmogący Ojciec, + Syn i Duch Święty. Amen.

                                                                 Ks. Czesław Matuła

 "Oto ja służebnica Pańska,
niech mi się stanie według słowa twego."
Tak powiedziała Maryja....

  Żeby zaufać i zawierzyć swoje życie, trzeba być z kimś w bliskiej relacji...
Tak łatwo jest nam wejść w relację z Dziecięciem Jezus...
  Na Święta Bożego Narodzenia życzymy wszystkim, aby ta relacja trwała i rozwijała się... również wtedy, gdy Jezus wymaga i mówi jak żyć.
  Panie Jezu, prosimy błogosław nam wszystkim na życiową drogę z Tobą.
                                                       Sławek i Aneta +

Znane, nieznane Boże Narodzenie

Polska Wigilia obfituje w liczne tradycje, które znają już małe dzieci. Ale czy wiemy skąd pochodzą i co oznaczały kiedyś, a dziś? Wyjaśnijmy niektóre z nich.

Wigilia – dawniej zwana Wilią lub postnikiem z braku potraw mięsnych na stole. Oznacza czuwanie i radosne oczekiwanie na wielkie święto.

Opłatek – wywodzi się od żydowskich placków wypiekanych na święto Paschy. W średniowieczu kościoły i klasztory rozdawały wiernym chleby ofiarne z zaleceniem by łamać się nimi w Boże Narodzenie na znak przyjaźni i przynależności do Kościoła. Do Polski opłatek już w formie białego, cienkiego placka wypiekanego w płaskich matrycach zdobionych motywami religijnymi dotarł w XVII w. i tylko tu przetrwał.

Choinka – jako drzewko zawsze zielone jest symbolem wieczności.