Jesteś potrzebny innym. Kliknij na "Dołącz do grona modlących" i poznaj zasady Modlitwy Wstawienniczej. Przemyśl, zapragnij i odpowiedzialnie podejmij posługę modlitewną. Zapraszamy.

__________________________________________

__________________________________________
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Rozważania. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Rozważania. Pokaż wszystkie posty

28.07.2018

Wierzmy, prośmy, ofiarowujmy...

Zainspirowany tekstem Anny... 
  Anno – czytając Twój artykuł, zatrzymałem się na dłużej przy fragmencie mówiącym o tym, jak ojciec Maryi – Joachim, wyszedł na pustynię, aby pościć i tym samym prosić Pana Boga o łaskę potomstwa. Pomyślałem o kilku osobach, którym nie powiodło się w różnych sprawach – z którymi rozmawiałem i namawiałem do pewnych „ofiar” dla Pana Boga. Nie były to jakieś bardzo uciążliwe - nazwijmy to - czynności. Zachęcałem do podjęcia nowenny, albo do uczestniczenia we Mszy św. z modlitwą o uwolnienie i uzdrowienie. Niedawno nawet zachęcałem kogoś do tego, aby w swojej trudnej sytuacji zdrowotnej pomyślał o poddaniu się modlitwie wstawienniczej w tzw. duchowym szpitalu, który prowadzi o. Józef Witko. Zauważyłem jednak, że początkowe zainteresowanie u niektórych, jakby z czasem wygasało. Inni słuchali mnie z tzw. grzeczności.

26.07.2018

Święci małżonkowie Anna i Joachim

Ewangelie nie przekazały o rodzicach Maryi żadnej wiadomości. Milczenie Biblii dopełnia bogata literatura apokryficzna.
Wiadomości z życia św. Anny pochodzą z II wieku. Anna przyszła na świat w Betlejem, około 70 lat przed narodzeniem Chrystusa. Jej imię pochodzi z hebrajskiego i oznacza: łaskę. Anna wywodziła się z królewskiego rodu Dawida. Gdy miała 24 lata poślubiła Joachima, Galilejczyka z zamożnej i znakomitej rodziny. Zamieszkali w Nazarecie. Małżonków łączyło wielkie uczucie, ale nie byli zupełnie szczęśliwi, bowiem mimo dwudziestu lat wspólnego pożycia nie mieli potomstwa. Stare świadectwa podają, że Joachim i Anna - będąc już w podeszłym wieku - przybyli z Galilei do Jerozolimy, by tu zamieszkać.

24.07.2018

Nie stół, a STÓŁ...


  Temat stołu w domu…
 Chciałabym poruszyć ten temat, gdyż nurtuje mnie od jakiegoś czasu, a w moim domu nie dałoby się bez niego żyć...  
  Tak, bowiem, ważną rolę odgrywa ten mebel w naszym domu, jako miejsce spotkań przy wspólnych posiłkach, rozmów, również miejsce modlitwy?

  Kiedyś u nas w domu była ława... do czasu. Podczas spotkania naszej wspólnoty, ktoś zwrócił  nam uwagę, dlaczego nie mamy stołu, wokół którego mogłaby się gromadzić cała nasza rodzina?

20.07.2018

„Czy, aby przebaczyć, potrzebne jest słowo „przepraszam” ?”

Najpierw chyba należy przypomnieć sobie co to znaczy „przebaczyć”. Powołam się tu na słowa św. Jana Pawła II, a mówił on, że przebaczyć to nie znaczy zapomnieć. Z „definicji” wiem, że przebaczenie to akt woli a nie uczucie. Czy ktoś może sądzić, że matka bł. ks. Popiełuszki przebaczając oprawcom (akt jej woli) zapomniała lub też nie przeżywała cierpienia w jakiś sposób pomimo upływu czasu? Niekiedy, aby „sprawdzić się” czy oby na pewno przebaczamy komuś proponuję na potrzeby tej próby postawić się w roli sędziego, który bez żadnych konsekwencji dla siebie może i ma zdecydować o czyimś być lub nie być. Co zdecyduje? Ukarać śmiercią (nie przebaczyć) czy też puścić wolno (przebaczyć)? To taki test „na sucho”. Ja zawsze puszczam wolno – czasem jest trudniej, ale w końcu robię to w imię Jezusa, dla Jezusa i paradoksalnie dla siebie samego również,  gdyż nieprzebaczenie wręcz zabija. Nie tylko duchowo ale i fizycznie. Naukowcy udowodnili tworzenie się w organizmie komórek rakowych na skutek dłuższego przebywania w takim stanie nieprzebaczenia (mówiono o okresie pół roku – wtedy zaczynają się namnażać). Szkody duchowe są jeszcze większe a nieprzyjaciel człowieka zaciera z radości ręce – zwłaszcza, że Pan Bóg ma je związane z woli samego człowieka. Nieprzebaczenie jest poważną przeszkodą w przyjmowaniu Bożych łask. Bóg szanuje wolną wolę człowieka. Jest jakby więźniem własnych zasad. Jest stale niezmienny. I jest przez to wspaniały.

18.07.2018

Wina i kara, ciche dni... zamiast przepraszam...

Zadam pytanie... Odpowiedz.
 Czy aby przebaczyć jakieś "przewinienie" współmałżonka potrzebne jest słowo przepraszam? Czy zawsze należy oczekiwać tego słowa? Bo co do tego, że przebaczać trzeba zawsze, nie ma wątpliwości.

Tak po ludzku patrząc, skoro mąż/żona coś zawalił/a wypadałoby przeprosić. Co jednak zrobić, gdy druga strona ma problem z wypowiedzeniem słowa "PRZEPRASZAM", albo nie widzi problemy, czy próbuje go zbagatelizować i próbuje przejść nad sprawą do porządku dziennego?

   Rozmowa mogłaby być jakimś rozwiązaniem problemu, jednak wiadomo…  jak to bywa w chwili wzburzenia, rozmawiać się nie chce... 

10.07.2018

O dobre myśli… i oby nie były ulotnymi...

Teraz, gdy to piszę jest grubo po godz. 23.00. Postanowiłem jednak nie zwlekać, bo chciałem się czymś podzielić. Niespełna godzinę temu uczestniczyłem w pierwszo - piątkowej Mszy św. w jarosławskim Opactwie Benedyktynek a wcześniej na modlitwie o uzdrowienie i uwolnienie.
   Wpatrywałem się w Pana Jezusa wystawionego na Ołtarzu w wielkiej monstrancji. Wówczas przyszło mi na myśl pewne zdarzenie z dalekiej przeszłości a Pan Jezus niejako zdawał się mówić do mnie: „Opisz to – podziel się z innymi”. Postanowiłem, że tak uczynię - choćby miało to być mało interesujące. Moje wspomnienie dotyczy bardzo prozaicznej rzeczy – chodzi o MYŚL, po prostu o MYŚL

  Czy zastanawialiście się kiedyś nad swoimi myślami?  Od kogo przychodzą?  Co się z nich rodzi?  Czym są przepełnione?  Czym powodowane?

3.07.2018

Z trudów życia, siła do życia i bycia dla innych…

Zawierzyłam swoje życie Jezusowi i godzę się z jego wolą w moim życiu. Uwielbiam Go w każdym doświadczeniu mojego życia, w smutku, chorobie i radości…
   
  Warto zauważyć,  że jeżeli mamy jakieś skłonności do tych samych grzechów, to właśnie tam uderzy szatan- krytycyzm, osądzanie innych, narzekanie opieszałość w działaniu, niewiara w siebie... Oddajmy to Jezusowi, niech mocą swojego uzdrowienia, przemienia nasze skłonności a zaczniemy spotykać na swojej drodze ludzi szczerych otwartych, uśmiechniętych.
  Jezus nie obiecał, że jak się nawrócimy, czy też będziemy stale wzrastać w wierze, to będziemy mieli tylko takich ludzi obok siebie, jak my. Musimy przecież pracować, chodzić do urzędów a czasem nawet w własnej rodzinie, mieć relację lub kontakt z różnymi ludźmi, niekoniecznie miłymi dla nas.
W każdym z nich, mamy widzieć Jezusa i ufać, że właśnie Jezus ma dla nas doskonały plan i ze wszystkiego wyciągnie dla nas to co najlepsze.
   Uwielbiajmy boga w sercach ludzi, których spotykamy, a będziemy bardzo zaskoczeni, jak taka modlitwa zmieni nasze podejście do nich a co za tym idzie, nasze samopoczucie.
Rozwijajmy się duchowo, szukajmy kontaktu z podobnie myślącymi, niepoprawnymi optymistami a pesymistów nie przekreślajmy, dajmy im także szansę na przemianę serca.

29.06.2018

Między życiem a śmiercią. Rozważania Mariusza.


Jest wiele świadectw ludzi którzy przeszli śmierć kliniczną. Utkwił mi w głowie przypadek człowieka niewidomego od urodzenia, który po wyjściu ze śmierci klinicznej, opisał dokładnie to co widział. Co robiono z jego ciałem. Kto i jak był ubrany, jaki miał zegarek na ręku… rozumiecie? On był przecież niewidomy i takim pozostał. To przykład dla niedowiarków - którzy pewnie i tak nadal będą wichrzyć podstęp. Biedni oni w swej niewierze. Podobnie jak i cierpienie tak i śmierć jest wielką tajemnicą. W każdym bądź razie wszyscy którym Pan Bóg z jakichś, tylko sobie wiadomych powodów nakazał powrócić do życia ziemskiego - nie byli tym zachwyceni. I znów powiem, że czytałem tylko o jednym przypadku, gdy matka uprosiła Boga o powrót na ziemię dla swojego dziecka, chociaż wynikało to raczej - jak zrozumiałem - z pobudek "racjonalnych" a nie emocjonalnych, uczuciowych. Mam nadzieję, że ktoś czytając te słowa poczyni pożyteczną  dla siebie refleksję.
  Zachęcam do lektury Marii Simmy o duszach czyśćcowych, aby przybliżyć się do tych Bożych tajemnic.

26.06.2018

Żałoba

Nie płacz, bo wszyscy na ciebie patrzą, będzie dobrze..... :

To normalny proces w naszym życiu, że odchodzą nasi bliscy- rodzice, współmałżonkowie, czasem małe dzieci....
Każdy z nas przez to przechodzi i każdy inaczej. Dużo zależy od relacji, jakie łączyły nas za życia z osobą, która odeszła do wieczności. Jesteśmy spokojni, kiedy dotyczy to np sąsiada, czy kogoś zupełnie nie związanego z nami osobiście.
Potrafimy się opanować i dyskretnie skrywamy łzy, albo też nie wywołuje to w nas żadnych mocniejszych emocji- głębokiego smutku, często niepohamowanego płaczu....

15.06.2018

Dobrze wykorzystać cierpienie.


Chciałem odpowiedzieć niewinnie Bożence na jej komentarz do artykułu o jej cierpieniu z tamtego roku i trochę się rozpisałem, dlatego dalej, pisałem już z myślą o każdym, kogo cierpienie dotyka.

  Bożenko – w „Dzienniczku św. s. Faustyny” jest napisane: „Aniołowie, gdyby zazdrościć mogli, to by nam dwóch rzeczy zazdrościli: pierwszej — to jest przyjmowania Komunii św., a drugiej — to jest cierpienia. A skoro tak, to "coś w tym jest". Powiedziałbym, że należy zatrzymać się na tym stwierdzeniu dłużej. Pomyślmy o tym szczególnie, gdy cierpimy...
   Gdy ja cierpię i przypomnę sobie, że przecież mogę swoje cierpienie ofiarować Jezusowi to tak czynię. W ubiegłym roku cierpiałem w szpitalu - to był ból fizyczny (atak kolki nerkowej). Wiedziałem, że i tak muszę wycierpieć swoje, a więc postanowiłem skręcać się  z bólu dla Jezusa – ofiarowałem mu to bezgranicznie, bez cienia uskarżania się. Można powiedzieć nawet, że w pewnym momencie jakby „zapomniałem się” i pragnąłem, aby jeszcze bardziej bolało. Może ktoś uznałby mnie za masochistę w tamtym momencie, ale to było wtedy nieważne…
   Ale co się stało dalej…?  Jezus przyjął ten ból. Przyjął w ten sposób, że mój ból nagle zaczął odchodzić. To długa historia. Spędziłem w szpitalu 5 dni. Środek przeciwbólowy wziąłem tylko jeden raz.

6.04.2018

Po Wielkanocnej Mszy za Wspólnotę MW - 1 kwietnia 2018 r


   Zamówiona Msza św w intencji Wspólnoty Modlitwy Wstawienniczej — dziękczynna – za wszystkich współmodlących, twórców tej inicjatywy, za moich dobroczyńców-darczyńców – o wszelkie łaski Dobra dla nich i Boże Błogosławieństwo na każdy dzień.

  Nie jestem sama,  jestem z synem, pełna świątynia wiernych – wiadomo –Wielkie Święto dla nas. Kościół cudnie przystrojony, z roku na rok coraz piękniej, to piękno wnętrza Kościoła pomaga także otwierać nasze serca, czuję się tak jakbym pierwszy raz tu była, a przecież w tej świątyni doznałam tylu łask, tyle dobra, tyle radości i wzruszeń przede wszystkim.
Eucharystii przewodniczy ksiądz Marcin – nasz egzorcysta, szaleniec Maryi, cudny w swoim kapłaństwie. A każda homilia księdza Marcina zawsze pozostawia trwały ślad w sercach, zawsze jest wypowiedziana w czasie, kiedy właśnie tego SŁOWA najbardziej potrzebujemy. Tak było i teraz.

22.03.2018

Życie Drogą Krzyżową


14 stacji ludzkiego życia
Wielki Post. Wspominamy mękę Pańską. Szukamy odpowiedzi na różne pytania. Usiłujemy zobaczyć więcej. 

Okres Wielkiego Postu to czas rekolekcji, nawracania się i odnajdywania Boga na nowo. 
   Dla mnie osobiście, jest to szczególny okres w roku liturgicznym. Trudno nam nieraz, zaakceptować Jezusa na Krzyżu - cierpiącego, samotnego i odrzuconego. Wolimy patrzeć na Chrystusa, który naucza, uzdrawia, innymi słowy, działa. Śmierć Zbawiciela na Krzyżu, jakby ogranicza Jezusa. No bo jak, Syn Boży mógł umrzeć?!

20.03.2018

Kolejny dzień walki o Jezusa…

Każdego dnia walka o mojego Pana, o Jezusa.
Dzisiaj tak jakoś ciężko. Nawet najprostsza rzecz, najprostszy gest są takie trudne do zrobienia.
Ale walka trwa… Nie dam się. Zacisnę zęby i uśmiechnę się do innego człowieka, wyciągnę rękę, zagadam. Pocieszę, powiem coś miłego.
A w środku chaos emocji, myśli. Czasami jakiś strach.

6.03.2018

Nie tak, jak ja chcę, ale jak Ty Panie

W mojej parafii rozpoczęły się rekolekcje. Czas refleksji i porządków duchowych…
Było wiele porównań do sytuacji życiowych…
... Dzieci wyjeżdżają… pokój zostaje posprzątany, ale mimo, że przez tydzień, dwa nikt tam nic nie robi, to i tak trzeba kurze wycierać, jak dzieci wpadną… jest po porządkach...
  Tak i w naszej duszy, zawsze jest co "powycierać", im więcej zdarzeń, ludzi i okoliczności życiowych, tym bardziej jest co posprzątać.
   
   Niedzielna Ewangelia ukazała wzburzenie Pana Jezusa, jednak miało ono miejsce w sprawach bożych, gdy człowiek zajął cząstkę, która należy się Bogu.  Gdy Jezus spotykał, chorych, grzeszników, zniewolonych przez szatana, to nie unosił się, nie denerwował, ale leczył, uwalniał i najwyżej przestrzegał przed powrotem do złego postępowania.
   Ksiądz rekolekcjonista przytoczył też, słowa jednego z egzorcystów, któremu zły duch wykrzyczał… Gdybyście wiedzieli, jak Bóg walczy o was, o wasze dusze, to byście z kolan nie powstawali!

3.03.2018

Samarytanka... moje spotkanie z Panem Jezusem

   Jezus jest spragniony, dostrzegłam Jego spieczone usta, kropelki potu na czole, przykurzone szaty, Jezus jest zmęczony… ale bardzo spokojny i łagodny. Ten spokój najbardziej przyciąga, ale podchodzę z wielkim wahaniem, z lękiem bo jestem świadoma swojej nędzy.
Jezus wyciąga dłonie… płaczę, bardzo…
   Dziękuję Mu i przepraszam, tak na przemian, chaotycznie, jakbym się spieszyła, Jezus upomina, „uspokój swoje serce,  wsłuchaj się w bicie mojego serca, wejdź w rytm mojego serca” …. cisza… wielki spokój. Moje serce bije razem z Twoim Panie.

1.03.2018

Właściwe nazwanie problemu. Słowo o wygodnym chrześcijaństwie.

Gorzkie Żale – niedziela 25 lutego 2018 r.
  W mojej parafii, jak co roku, w niedzielę przed Mszą św. Wieczorną, zawsze kapłan głosi  stosowną naukę – tak było i tym razem.
Wsłuchuję się w słowa kapłana i mam nieprzepartą świadomość, że Duch św. przemawia do nas. A mówi o bardzo trudnym zagadnieniu, którego w większości nie chcemy przyjąć do siebie, którego nie możemy przyjąć bo tak wielka jest nasza pycha.  Mowa mianowicie, o wygodnym chrześcijaństwie, o wygodzie bycia dobrym ( pozornie ) chrześcijaninem wobec najbliższych, wobec sąsiadów, w pracy, czy innych środowiskach…
   Nikt teraz nie lansuje… trudnego chrześcijaństwa, ba… o piekle też już coraz rzadziej się mówi, aby ludu bożego zbytnio nie przestraszać, bo się obrażą i w ogóle przestaną chodzić do Kościoła.
   Trudne chrześcijaństwo – to ja i ty, nasze trudne sprawy w które poprzez grzech jesteśmy uwikłani, ale trudne chrześcijaństwo- to ten bliźni od którego uciekamy, bo bezdomny, bo pijak, bo ciężko chory, bo depresja… a ja nic tu nie pomogę…  Zawsze znajdzie się usprawiedliwienie na nic nie zrobienie. I wytłumaczenie własnej, miernej, pasywnej postawy.

27.02.2018

„... Miłość nie zazdrości...” (1Kor 13,4).

W pierwszym liście do Koryntian św. Paweł w „Hymnie do miłości” napisał:
„...Miłość nie zazdrości...” (1Kor 13,4).
Zazdrość jest grzechem, bo jest brakiem miłości. Bo kto nie kocha, ten ulega zazdrości i nienawidzi ludzi szczęśliwych. Jest rodzajem ślepoty, która pozbawia człowieka tego, co w jego życiu jest dobre. A zatem zazdrość, jest słabością i zaliczana jest do grzechów głównych.

  Kodeks Kościoła Katolickiego nr.2539 określa zazdrość, która „oznacza smutek doznawany z powodu dobra drugiego człowieka i nadmierne pragnienie przywłaszczenie go sobie”.
Św. Augustyn uznaje zazdrość za „grzech diabelski” a św. Grzegorz Wielki przypomina, że to właśnie „z zazdrości rodzi się: nienawiść, obmowa, oszczerstwo, cieszenie się z nieszczęścia bliźniego i cierpienia z jego powodzenia” A więc zazdrość jest w istocie lękiem o miłość i o to co z nią się wiąże, a bez czego życie człowieka staje się nonsensem. Zazdrość nie znosi miłości i zabija ją.

27.01.2018

Znacznie więcej


   Mówcie, rozmyślajcie o Bożym Miłosierdziu...
Mówcie całemu światu o Bożym Miłosierdziu.
Ono jest, choć czasem niewidoczne.
Gdy patrzymy sercem, widzimy znacznie więcej. 
Bóg Swego Miłosierdzia nie skąpi nikomu!
Otwórzcie się więc na Jego łaskę,
bo prosząc otrzymujecie,
a dając zyskujecie. 

25.01.2018

Przez uznanie grzeszności i Maryję ku jedności Chrześcijan

Przeżywamy Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan.
Rozbicie chrześcijan, to antyświadectwo dla niewierzących i osób z innych religii a może i zgorszenie.
To też zapewne ból Jezusa, który pragnął i modlił się o jedność przyszłego kościoła.
To, w sumie... lekceważenie Pana Boga... do którego przecież wszyscy Chrześcijanie wołają.
Oby nie było kiedyś tak, że Pan Bóg w pierwszym pytaniu zapyta nas, Chrześcijan, o jedność ...
Bo, czy wypełniamy to, o co Jezus się modlił?

   Polecam do odsłuchania Apel Jasnogórski z 18 stycznia poświęcony tej sprawie, dostępny jest po otwarciu poniższego linku.
                                               
                                                                     Sławek

18.01.2018

Kochać bliźniego na wzór umiłowania go przez Jezusa. Polecamy.

Kochaj bliźniego swego, jak siebie samego…
A nawet więcej, gdyż Jezus powiedział:
 „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie.  Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali". J.13.34-35
   Miłować swego bliźniego na wzór miłości siebie samego, to takie minimum. Miłować tak, jak Chrystus umiłował Ciebie i mnie, to wzór miłości do której powinniśmy dążyć.