To największe święto gospodarskie urządzał dla rolników z danej wsi dwór, lub najbogatszy gospodarz. Obchodzono je tak, jak i dziś w sierpniu lub wrześniu. Było też jednym z niezależnych od świąt kościelnych.
Zwano je też wyżynkami, obżynkami, okrężnem, wieńcowem lub wieńczynami. Początków świętowania zakończenia żniw, należy upatrywać w XVI wieku, czyli czasu rozwoju gospodarki folwarcznej w Polsce. Żniwa wieńczyły coroczne prace gospodarskie i od nich zależał dalszy los ludzi.
Poprzedzał
je zwyczaj „frycowania” kosiarza, czyli inicjacji człowieka, który po raz
pierwszy miał żąć. Pokonywał on wiele prób dotyczących zwinności, ale także
śmiesznych, jak klęczenie na grochu. Po ich przejściu strojono go w wieniec z
polnych kwiatów i przyjmowano do grona żniwiarzy.