O Chwałę Niebieską się Siostry i Bracia starajmy.

  W dniu dzisiejszym obchodzimy wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła.

   Może zechcemy zapoznać się z radami św. Grzegorza, jakie tłumacząc słowa z ósmego rozdziału Ewangelii św. Łukasza kierował do współczesnych mu wiernych.

    
  Słowa Biblii pozostały niezmienne, więc myślę, że również nauczanie św. Grzegorza, jest aktualne dla nas.

   Dla zachęty fragment z homilii św. Grzegorza. Całość na stronie: http://www.ultramontes.pl/grzegorz_wielki_o_sluchaniu.htm

                                                                  

                                                    Sławek +

…” Ziemia dobra przynosi owoc w cierpliwości; ponieważ nie jest dobrem to co czynimy, jeśli uchybień naszych bliźnich z wyrozumiałością nie znosimy. Im kto wyżej się wzniósł, im bardziej w doskonałości postąpił, tym mu ciężej przychodzi stosowanie się do świata, naginanie się do jego wymagań – przeciwności się mnożą, w miarę jak on w upodobaniach światowych nie smakuje. W tym leży przyczyna, że wielu i dobrze czynią i pomimo to ze smutkiem, z udręczeniem rady sobie dać nie mogą. Od pragnień ziemskich są dalecy, a jednak od srogich biczów nie są wolni. Ale według zapewnienia Pana ziemię dobrą stanowią, owoc w cierpliwości przynoszą, bo gdy z pokorą bicze przyjmują, po biczach wzniosły pokój otrzymują….”

Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony

  

  Rozważmy słowa Ewangelii według Świętego Łukasza, a następnie niech każdy z nas wciela je w swoje życie.

 "Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. Potem opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich:

«Jeśli cię ktoś zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by przypadkiem ktoś znamienitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: „Ustąp temu miejsca”, a wtedy musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce.

Maryjna sobota - Ku Chwale Maryi.

  Z miłości do Maryi, z tego jedynego Zakochania wypływają z głębi zakochanego serca słowa jedyne... słowa, które są dla Maryi, ale mogą być też dla każdego z nas.

  Może zwrócą nasze serca ku Maryi, albo zwrócą nas ku Niej bardziej, i staną się iskrą zapalającą nasze serca Miłością do Matki Jezusa i naszej.
Miłością, której może nawet się po sobie nie spodziewamy.

 

  Może miłość ta, osuszy łzy Maryi, które często mają powód, aby płynąć... i to nawet w naszej Ojczyźnie - Jej królestwie.

  Zapoznajmy się ze słowami wypływającymi z jednego, z takich zakochanych serc.                             
                                                                 Sławek +

https://www.ampolska.co/art-1878-Maryjo-Twoja-chce-opiewac-chwale.htm

Powszechność, to nie obowiązek Zbawienia...

Liturgia słowa dzisiejszej niedzieli mówi o powszechności zbawienia, o tym, że stało się ono dostępne dla wszystkich narodów.

  Z powszechności wynika jednak, tylko możliwość zbawienia, a nie zbawienia, jakby przez aklamację… bo jak czytamy w Ewangelii, będą tacy, którzy będą precz wyrzuceni…

   
  Życie Pana Jezusa było przepełnione: modlitwą, nauczaniem, przewodzeniem, działaniem… wszystko w duchu bożym, posłuszeństwie i miłości.

   W aklamacji przed Ewangelią czytamy następujące słowa:

„Ja jestem drogą, prawdą, i życiem.

Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie.” J 4,16

  Można, w tym miejscu, przypomnieć przypowieść o Dobrym Pasterzu, w której, napotykamy następujące słowa:

  „Powtórnie więc powiedział do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Ja jestem bramą owiec. …

„Przyszedłem rzucić ogień na ziemię” (Łk 12, 49).

 

  Dzisiejsza perykopa jest szczególnie przejmująca, ponieważ poznajemy w niej naturę uczuć, które przepełniają Najświętsze Serce naszego Pana:

„Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę (gr. thelo, chcę), żeby on już zapłonął. Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaję udręki (gr. synechomai, jestem dręczony), aż się to stanie” (Łk 12, 49-50).

Jezus wypowiada te słowa po przypowieści eschatologicznej, w której opisuje sąd, jakiego pan dokona nad sługą

„w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce. Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę ” (Łk 12, 46).

Maryjna sobota - Historia obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej.

  "Najstarszy opis wizerunku Matki Bożej podaje Jan Długosz w Liber Beneficiorum: „Obraz Maryi Najchwalebniejszej i Najdostojniejszej Dziewicy i Pani, Królowej świata i Królowej naszej (…) wykonany dziwnym i rzadkim sposobem malowania (…) o przeładnym wyrazie twarzy, która spoglądających przenika szczególną pobożnością – jakbyś na żywą patrzył”. 


  Malowidło zalicza się do typu przedstawień określanego mianem Hodegetrii. Nazwa ta oznacza „Tę, która prowadzi”. Ukazuje Maryję jako Matkę Boga, ale też Matkę każdego człowieka..."

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

... rozważamy,  by umacniać wiarę i odważnie żyć nauką Chrystusowego Kościoła… 

 Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest najstarszym świętem maryjnym.  Prawda o Wniebowzięciu rozwijała się przez dwa tysiące lat …

  W V wieku w Jerozolimie pojawiło się święto Zaśnięcia i Złożenia do grobu Maryi. Początkowo wspominano w ten sposób śmierć Maryi. Później zwrócono uwagę na ostateczne spełnienie jej życia i przebywanie w niebie.

W okresie od V do VII wieku powstały legendy  opowiadające o odejściu Matki Bożej z tego świata.

W średniowieczu  rozwinęła się poważna refleksja teologiczna na temat tajemnicy Maryi i rola legendarnych wątków maryjnych stawała się coraz mniejsza. Teolodzy uzasadnili wniebowzięcie Maryi podkreślając Jej niepowtarzalny związek z Jezusem zmartwychwstałym,  poprzez Boże macierzyństwo… 

„Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze” (Łk 12, 34).

Wędrując ku Jerozolimie, gdzie dopełni się Jego zbawcze dzieło i objawi w pełni Boża miłość, Jezus uczy swoich uczniów i tłumy czym jest sprawiedliwość większa od tej, którą głoszą uczeni w Piśmie i faryzeusze, a która jest niezbędna, aby wejść do królestwa Bożego (por. Mt 5, 20).  

Pan, czyniąc „małą trzódkę” swoich uczniów beneficjentami królestwa swego Ojca, które jest jednocześnie Jego królestwem, ponieważ – jak sam powie, przygotowując uczniów na swoje odejście i na dar Ducha Świętego – „Wszystko, co ma Ojciec, jest moje” (J 16, 15), oczekuje od nich prawdziwej sprawiedliwości. Nic w tym dziwnego, przecież, jak uczy nas św. Paweł „królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. A kto w taki sposób służy Chrystusowi, ten podoba się Bogu i ma uznanie u ludzi” (Rz 14, 17-18). 

W tym sensie człowiek z tłumu, który oczekiwał od Jezusa, aby skłonił jego brata do podzielenia się z nim majątkiem, ani tym bardziej kierowany zapobiegliwością bogacz z przypowieści, chcący zapewnić sobie spokojny byt na resztę życia, nie byli ludźmi sprawiedliwymi, ponieważ kierowali się egoizmem, który niczym ciężki, młyński kamień zawieszony u szyi, zwracał ich spojrzenia i serca w dół, ku temu co przyziemne. Tymczasem Jezus wzywa wszystkich swoich naśladowców do nawrócenia, metanoi, całkowitej zmiany – wbrew wszelkiej światowej mądrości i tzw. zdrowemu rozsądkowi – systemu wartości.

Maryjna sobota - Pozwól mi przyjść do siebie, Maryjo.

 
 Maryjo
 W pielgrzymce mojego życia pociągaj mnie do Ciebie nieustannie.
A ja Maryjo, abym nieustannie do Ciebie szedł...

https://www.youtube.com/watch?v=dClAJDikExU

Święto Przemienienia Pańskiego... "To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie"

Obchodzimy dzisiaj Święto Przemienienia Pańskiego.

 

 Przemienienie Pana Jezusa...

Dla kogo? Po co? Dlaczego?

   

  Dla Apostołów, ale nie w nagrodę, tylko ku umocnieniu, żeby zdołali przetrzymać zgorszenie Krzyża.

 Z trudnościami to przeszli, ale umocnieni Zmartwychwstaniem, stali się fundamentalnymi świadkami naszej Wiary.

 Było Ono zatem również dla nas.

   Przemienienie Jezusa miało być siłą na wszelkie trudne chwile, poczucie osamotnienia, ludzką słabość...
 Gdy jest trudno, powinniśmy pamiętać, że było również inaczej, lepiej i,że tak na pewno będzie.

 

  Od przemiana Pana Jezusa, ku przemianie każdego z nas....

 Przemiany z ewidentnego zła, albo przemiany ku większemu dobru.

Gromadźmy skarby przed Bogiem

W dzisiejszym pierwszym czytaniu, mądry prorok Kohelet, odnosząc się do trudu ludzkiego ponoszonego w ziemskich staraniach stwierdza, że wszystko jest marnością…

Święty Paweł, zwracając się do tych którzy wybrali Jezusa, mówi, aby dążyć do tego co w górze, a nie do tego co na ziemi. Daje przy tym konkretne wskazania i przestrogi.

  

Pan Jezus spotyka człowieka, który jednak o dobra materialne bardzo zabiega.

Czy je otrzyma?  Nie wiadomo.

Skoro ma z tym problemy, można sądzić, że relacje rodzinne są nie najlepsze... 

A cóż w tym ziemskim życiu, ponad rodzinę?

Maryjna sobota - Maryja Śliczna Pani

 "Maryjo, Ave Maryja

U Boga nam wybłagaj zdroje łask,

by świat lepszy był, by w miłości żył,

o Maryjo miej w opiece dzieci swe"....

https://www.youtube.com/watch?v=yk0X4USMbds

„Ojcze, niech się święci Twoje imię” (Łk 11, 2).

Modlitwa, której Jezus uczy dziś swoich uczniów, rodzi się z ich pragnienia naśladowania Go w zjednoczeniu z Ojcem. Jest to pragnienie, implicite, ich wyznaniem wiary w szczególne pośrednictwo Jezusa między Bogiem a człowiekiem.
 

„Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów” (Łk 11, 2).

Uczniowie uważnie obserwowali swojego rabbiego. Na tym właśnie, w ówczesnych czasach, polegało ich zadanie: obserwować i słuchać nauczyciela, aby przyswoić sobie nie tylko nauki płynące z jego słów, lecz również z przykładu życia, które stawało się wzorem dla ich postępowania. Nie inaczej miała się rzecz z uczniami Jezusa, którzy widzieli jak często i długo modli się w odosobnieniu. Był On bowiem Człowiekiem modlitwy, zawsze skierowanym ku Bogu i dzięki temu całkowicie oddany posługiwaniu ludziom. Uczniowie słusznie domyślili się, że z tego zjednoczenia z Najwyższym ich Mistrz czerpie niezwykłą mądrość, której nie potrafili przeciwstawić się uczeni w Piśmie, oraz moc czynienia znaków, potwierdzających prawdziwość Jego przepowiadania o nastaniu Bożego królowania.

Wybrać najlepszą cząstkę.

 

  Abraham przyjął Pana Boga w gościnę… następnie oczekiwał ponownego Bożego zjawienia się…

  Otrzymał obietnicę spełnienia może największego pragnienia swojego i jego żony Sary… 

Wiemy, że obietnica się spełniła…

  Maria i Marta przyjęły Pana Jezusa. Przyjęły bardzo odmiennie, ale chyba z równie wielkim pragnieniem serca.

   Pan Jezus docenił obie niewiasty, ale wskazał na Marię, która otworzyła swoje serce i duszę dla relację z Nim.

Słowo Jezusa tę relację tworzyło i sprawiało, że w sercu Marii, Jezus stał się nie tylko gościem, ale Domownikiem.

16 lipca Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Matki Bożej Szkaplerznej

„Niech się weselą pustynia i

spieczona ziemia, niech się

raduje i niech rozkwitnie! Niech

wyda kwiaty jak lilie polne,

niech się rozraduje, skacząc i

wykrzykując z uciechy. Chwałą

Libanu ja obdarzono, ozdobą

Karmelu i Saronu. Oni zobaczą

chwałę Pana, wspaniałość

naszego Boga” Iz 35,1-2

   Ogromnie weselę się w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, gdyż odział mnie w szaty zbawienia i okrył płaszczem sprawiedliwości...

  
Modlitwa św. Rafała Kalinowskiego

O Błogosławiona Panno, Niepokalana ozdobo i światłości Góry

Karmel, która okiem szczególnej dobroci patrzysz na każdego, który

Twą świętą odziany jest szatą, spojrzyj na mnie łaskawie i okryj

mnie płaszczem Swej macierzyńskiej opieki. Wspomóż mą słabość

swoją potęga, oświeć Swą mądrością ciemności mego serca,

pomnażaj we mnie wiarę, nadzieję i miłość. Racz ozdobić moja

duszę takimi łaskami i cnotami , aby zawsze była miłą Twemu

Boskiemu Synowi i Tobie. Amen

  
  Być może pierwszą osobą, która w Polsce przyjęła szkaplerz karmelitański była św. Królowa Jadwiga - inicjatorka sprowadzenia karmelitów do naszego kraju. 

  Po niej ten szczególny dar Maryi nosiły inne znane i zasłużone postacie. Jest wśród nich król Zygmunt III ze swym dworem i Jan III Sobieski, który w szkaplerze zaopatrzył husarzy ruszających pod Wiedeń.

„A kto jest moim bliźnim?” (Łk 10, 29).

Rozmowa Jezusa z uczonym w Prawie, która stanowi treść dzisiejszej perykopy ewangelicznej, wprowadza nas w samą istotę Dobrej Nowiny, którą jest bezwarunkowa miłość do Boga i do drugiego człowieka. Nasza miłość do Boga jest możliwa jedynie jako odpowiedź na Jego miłość stwórczą, zbawczą i uświęcającą. Dopiero w mocy Ducha Świętego, jako dzieci Ojca, możemy spoglądać na innych ludzi oczyma Syna i kochać ich Jego sercem, wypełniając Jego polecenie, będące zwieńczeniem Kazania na Górze, doskonałej interpretacji Prawa:

„Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie (…) Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5 43-44. 48).