Przesłanie Adwentu … :) :) :) - W Adwent z Elżbietą

  Człowiek sam z siebie nie jest w stanie poznać Boga …      to Bóg się nam odsłania, przychodzi do nas, bo  chrześcijaństwo to  spotkanie… zjednoczenie z Bogiem żywym, którego istotą jest miłość, bliskość, udzielanie się…

   Rozpoczynając Adwent wchodzimy  w przestrzeń Bożego Objawienia. Poprzez to co widzimy Bóg wprowadza nas w światłość niedostępną, w której przebywa… Adwent to sztuka patrzenia i widzenia, bo uczy  przenikania wzrokiem wiary  poprzez to co widzialne… Dziecko, a w nim Bóg… obrzęd Eucharystii, a w nim ukryte misterium Golgoty i Zmartwychwstania…Hostia, a w niej Bóg-Człowiek… Bóg żywy, żyjący na wieki…

  „Oto ja służebnica Pańska” – mówi Maryja, bo tylko Ona ma oczy  przeczyste… kiedy przyjmuje Dziecko widzi Niewidzialnego…
W macierzyństwie Maryi możemy  wciąż na nowo, pełniej i głębiej uczyć się  przeżywania Adwentu … przez tchnienie Ducha Świętego Słowo staje się ciałem…

… a my chrześcijanie jesteśmy powołani do wspólnoty z Synem Bożym… w czasie Bożego Narodzenia mamy rozpoznać Boga w rodzącym się Dziecku… aby w czas każdej Eucharystii rozpoznawać Boga w Hostii - to jest  przesłanie Adwentu…

   Przyjąć przesłanie Adwentu to pójść za głosami proroków, heroldów  nawołujących do nawrócenia… do pokuty… aby  nasze oczy stawały się czyste, aby stawały się oczami wiary, które widzą poprzez to co widzialne… razem z Maryją „ bramą rajską do nieba, ścieżką najprościejszą ” uczmy się przeżywania Adwentu ku coraz pełniejszemu zjednoczeniu z Bogiem w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego…

Ps. Może słusznym byłoby nauczyć się Magnificat na pamięć i po każdej Komunii Świętej , jednocząc się z Bogiem wyśpiewać w głębi duszy: 

 Wielbi dusza moja Pana *

i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.

Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *

a Jego imię jest święte.

Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *

nad tymi, którzy się Go boją.

Okazał moc swego ramienia, *

rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.

Strącił władców z tronu, *

a wywyższył pokornych.

Głodnych nasycił dobrami, *

a bogatych z niczym odprawił.

Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *

pomny na swe miłosierdzie,

Jak obiecał naszym ojcom, *

Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

                                        Elżbieta